بودن با بعضی ها معذبت می کند، مُدام باید نقش بازی کنی تا خوشایندِ آن ها باشد. باید خودت را، اصلِ وجودت را کنار بگذاری و بپردازی به آن " خودی" که آن ها می پسندند. اینطور آدم ها، هر قدر هم برایت مهم باشند، هر قدر هم که دوستشان داشته باشی، مُوقتی و گذرا هستند. چون نمی شود خودت را تا همیشه اِنکار کنی. بالاخره از یک جایی به بعد از نقش بازی کردن دست می کِشی. از نقش بازی کردن دست می کشی و حتی شده ناخوداگاه، می روی سمت آن هایی که در کنارشان مجبور نیستی تغییر کنی. من هنوز منم، کمی بزرگ تر البته :)
بعضی دور هم جمع شدن ها جدیدا خیلی مایه ی عذابم شده
چرا نميفهمي كه آدما حقِ انتخاب دارن ؟!
ها ,بازی ,نقش ,هم ,کنی ,قدر ,نقش بازی ,بازی کردن ,هر قدر ,قدر هم ,از نقش
درباره این سایت